Stress door werkmannen

Vandaag kwam er een bedrijf voor de kozijnen. Ramen moesten open en de balkondeuren moesten er tijdens de werkzaamheden uit. Met 3 snelle jonge katers die van werkgeluiden als boren e.d.. ook nog super bang zijn, is dat een nachtmerrie. De mannen zouden rond 12.30 komen, dus was het plan om om 12.00 uur de poezen op te gaan sluiten in de badkamer, ruim op tijd. In de badkamer is het misschien niet zo leuk, maar het is groter dan de bench en er zijn geen ramen, dus een prima plek om even de poezen een paar uurtjes veilig onder te brengen. Maar de mannen stonden echter al om 11.00 uur al voor de deur. Ik zei dat ik nog even de poezen moest opsluiten maar omdat de meneer gelijk achter mij aan liep en de poezen door hadden dat er iets ging gebeuren was er gelijk paniek in de tent. Ik kreeg Guusje zonder veel moeite in de badkamer, maar Robin en Freek niet.

Eerst zat Robin onder de bank en Freek in een van de slaapkamers, en later was het anders om. Na de etenspauze van de werkmannen, moest de balkondeur van de woonkamer eruit en met Freek onder de bank af dat geen prettig gevoel. Grote kans dat hij was blijven zitten omdat hij zo bang was, maar het risico was te groot om hem te laten zitten, dus moest Freek onder de bank vandaan. Nadat alle ramen nieuwe rubbers hadden gekregen en de balkondeur van de slaapkamer was gedaan hadden de heren pauze. Terwijl zij pauze hadden heb ik Freek onder de bank vandaag gehaald. Maar als Freek bang is, issie bang en blijft hij zitten waar hij zit. Toch heb ik hem met een lekker snoepje onder de bank vandaan weten te lokken. Eigenlijk mag hij dat niet hebben i.v.m. zijn dieet, maar nood breekt wet. Freek naar de achterste slaapkamer gebracht die al gedaan was. Robin die in de derde slaapkamer zat wilde ik ophalen, maar die kon ik niet vinden. Hij is een meester in verstoppen en even dacht ik dat hij toch kans gezien had om te ontsnappen, terwijl ik eigenlijk wel wist dat dit niet kon. Gelukkig vond ik hem snel en bracht hem bij Freek. Toen Guusje, die het minste stress had omdat hij al snel in de badkamer zat en van het hele gebeuren niets heeft meegekregen, uit de badkamer bevrijd en bij zijn broers gezet. Bakje water staat in die kamer altijd en met een groot bed om op te liggen en van de stress te bekomen konden ze het wel een tijdje uithouden.

Na nog een uurtje werk waren de heren klaar en konden de poezen weer uit de kamer. Guus zag ik al snel maar Robin en Freek waren nergens te bekenen, die zaten onder de bank in de slaapkamer, maar niet voor lang en schichtig liepen ze met kleine pootjes rond het huis om te kijken of des kust veilig was en al snel keerde de rust weer terug. Dit was wel een wijze les, voortaan als er werkmensen komen de poezen moeten even op een veilige plek zitten, breng ik ze daar een. Enkele uurtjes langer in een kamer zitten is minder stressvol voor ze dan hoe het vandaag ging. En voor hun personeel is het ook een stuk rustiger.

Ik heb het koud

 

 

 

 

Kan me dat ook best wel voorstellen,
het is tenslotte 1 graad koeler in huis dan tijdens de hittegolf ;-).

Kastje goedgekeurd.

Gisteren stond er een leuk kastje buiten bij de flat. Na een tip van B. die bij me kwam, is het kastje in mijn woonkamer beland. Nadat ik het al had goedgekeurd, want het is een superleuk kastje/bijzettafeltje, moest natuurlijk het natuurlijk ook nog door de ballotage der katten. Conclusie, kastje mag blijven. Prima plek voor hangjongeren katten.

 

Freek keurt als eerste

Robin komt helpen

Guusje, heeft hem goedgekeurd, prima ligplek.

 

Kattenlogica 2

Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan.

 

Award gekregen

 

 

Van Wil heb ik deze award gekregen.
Wil, dank je wel, ik ben er blij mee ☺

Even oefenen

Volgende week moeten Freek, Robin en Guusje enige tijd in de bench doorbrengen. Ze gaan er al regelmatig in en spelen of slapen dan. Maar altijd staat het deurtje op, want ik sluit ze natuurlijk niet op als het niet nodig is. Vandaag heb ik, toen ze alle drie in de bench waren, het deurtje wel even dicht gedaan om te zien hoe ze zouden reageren. Wel....ze reageerden niet. Misschien hadden ze, door het spelen, nog niet goed in de gaten dat het deurtje dicht was of ze vonden het niet erg, maar het deed ze niets.

Naar verwachting zitten ze volgende week enkele uren in de bench en dat is natuurlijk een groot verschil met een paar minuten. Maar ik heb er vertrouwen in dat het goed zal gaan. Ze zitten dan tenslotte niet alleen in de bench en kunnen het gedrieën goed vinden. Met voldoende speelgoed, eten en drinken zal het allemaal best goed komen en zijn die paar uurtjes goed te doorstaan zijn.

Als kool

Robin, Freek en Guusje groeien als kool. Ze zijn echte peuterpoezen geworden en worden met de dag ondeugender. Zonder problemen springen ze op banken, stoelen, bedden en lage tafels. En via, via is nu bijna elke plaats waar ze heen willen te bereiken. Ik moet uitkijken met wat ik waar neerleg, voor ik het wist deed de hoofdtelefoon van mijn mp4 het niet meer, omdat er een kabelbreuk in zat. ;-). Goede les om die niet meer zomaar op tafel te laten liggen.

Wanneer ze niet in de klimpaal liggen te slapen, is er altijd wel eentje in de buurt. Zit ik op de bureaustoel, dan willen ze erbij en meestal ligt er wel een of twee achter me. Zit ik tv te kijken of te lezen dan ligt er altijd wel eentje op schoot. Maar vaak liggen ze alle drie bij me. Ze zijn gelukkig heel sociaal en aanhankelijk. In het begin hielden Guusje en Freek nog wat afstand, maar dat is helemaal over. Zodra er iemand binnenkomt, wordt diegene door de drie musketiers gelijk begroet, besnuffeld en soms zelfs vrolijk besprongen ;-). Zodra er mensen in de hal zijn, lopen de poezen al naar de kamerdeur, ha, mensen lijken ze te denken. Leuk! Dan willen ze geaaid en geknuffeld worden en het liefste zo lang mogelijk. Wil je me optillen, geen probleem, graag zelfs. En Guus kruipt gelijk op schoot als hij de kans krijgt. Ze willen overal bij zijn en alles in de gaten houden, nieuwsgierig dat ze zijn. Het gaat dus super met ze en morgen zijn Freek, Guusje en Robin hier alweer vijf weken. Tijd vliegt voorbij met ze.

Guusje, Robin en Freek

De drie broertjes voelen zich al behoorlijk thuis. Zondag ws het nog wennen en mauwen, maar gisteren leek het er op dat ze hun moeder helemaal niet meer miste. Ze zijn ook met zijn drieen, dat scheelt natuurlijk veel. Eten gaat prima, de kattenbak vinden ze ook zonder problemen. Wanneer ze niet slapen is het een dolle boel. Ze klauteren op de bank, spelen met muisjes en andere speledingetjes en rennen achter elkaar aan. Zo enorm lief. Iedereen die hier komt is weg van ze en ik nog het meest ;-). Freek neemt het voortouw in alles, dat was zondag al en dat is nog steeds.

Freek en Guusje onderzoeken het huis.

Het drinkfontijntje is toch wel intressant.

 

v.l.n.r. Robin, Guus, Freek

Ze voelen zich al helemaal thuis en klauterde zelf op de bank

Ik denk dat dit Guusje is,

omdat ik zijn neusje niet zie, kan ik het niet met zekerheid zeggen ;-)

Nog 1 nachtje slapen

Morgen is het zover, dan ga ik Guusje, Robin en Freek halen. :-). Ze zijn nu ruim 7,5 week oud. De tijd is omgevolgen, toen ze pas geboren worden, leek het nog enorm lang te duren voor ze groot genoeg waren om te verhuizen, en nu is het alweer zover.
Ik kan ze 's middags halen en dat geeft me 's ochtends genoeg tijd om de kattenbakken, drinkfontijntjes en andere dingen klaar maken zodat alles gereed is als de drie kittens hier morgen komen.

Gespreide bedjes

Mijn ervaring met poezen is dat ze overal liggen, maar niet op de door mensen bedachte plaatsen. Zo vinden ze de doos waarin een mand of klimpaal was verpakt, vaak vele male interessanter dat de mand of klimpaal zelf. Het blijven eigenwijze wezens, katten. Je geeft ze een mand of kussen en ze gaan er pontificaal naast liggen. Ik was ook niet van plan om manden te kopen. Maar toen ik deze twee op het wereldwijde web voorbij zag komen, kon ik het niet laten om door te klikken zonder ze in het winkelmandje te plaatsen. Ik heb de grootste maat genomen, zodat ze straks, als Guusje, Robin en Freek grote katers zijn geworden ook nog groot genoeg zijn. 

 

Zondagmiddag in dit theater....

....de premiere van 'de drie broertjes'. Want dan vindt Mamma Mauw dat ze lang genoeg voor hen heeft gezorgd en dat Guusje, Robin en Feek het vanaf die dag zonder haar moeten zien te redden. Haar werk zit erop, mijn avontuur gaat dan beginnen, want zondagmiddag pakken de broertjes hun knapzak en verhuizen ze naar mijn nederige onderkomen. Het zal een drukke, maar vrolijke boel worden, denk ik. Hopelijk voelen ze zich zo snel mogelijk op hun gemak. Ze zijn met z'n drieën en dat scheelt enorm dan wanneer ze ergens alleen zouden wonen. En ik heb een handdoek meegegeven om bij mamma Mauw en de kittens te leggen, zodat de nestgeur aan de handdoek komt. Misschien helpt het om de kittens zich veiliger te voelen als ze hier net zijn.

Die dag is wel dubbel, omdat het dan precies een jaar geleden is dat Romy een hersenbloeding kreeg. De volgende dag heb ik haar moeten laten inslapen. Romy heeft de prachtige leeftijd van 19 jaar mogen bereiken. En nu, na bijna een jaar, is het goed dat er nieuwe kattenverhalen gemaakt zullen worden. Het heeft zo moeten zijn dat de kittens komen, rond de tijd dat Romy een jaar is overleden en het voelt goed.   

Gezinsuitbreiding

Ik vind poezen zo leuk, dat stiekum de afgelopen weken er over dacht om niet twee, maar drie poesjes te nemen. Jarenlang heb ik drie poezen gehad, soms zelfs vier en ik vond dat altijd enorm leuk. Lekker een huis vol kattenstreken. Het idee van drie poezen vond ik steeds leuker worden, zo leuk dat ik afgelopen week heb ik de knoop doorgehakt ...... er komt een derde poesje! Wanneer Guusje en Robin hier komen, nemen ze hun broertje of zusje mee. Nog een paar weekjes en dan trippelen hier 12 pootjes in huis.